Seni mutlu yapan iç huzuruna
O denli muhtaç ki insanlar
Ha huzursuz insan, ha ışıksız fanus
Yürekler sevgisiz, beyinler boş
Kararmaya başladı ruhlar Yunus
Hakkı dağa kaldırdı haksızlar
Ne izi belli, ne de yeri
Artık hak aramak bir kâbus
Gittikçe artıyor karanlığı ufkun
Umut, görünmez oldu Yunus
İnanma duygusunu yitirdi kimi insan
Yalansız konuşmaz oldu dilleri
"Ya hayır söyle, ya da sus"
Bu anlayış içinde yaşamayı
Bilsen, ne çok özledik Yunus
Hoşgörünün, hoş tarafı unutuldu
Bir bilgelik oldu kusur aramak
Eleştiri konusu her husus
İnsanlar, senin gibi düşünmeyi
Bir türlü öğrenemediler Yunus
Ondandır bu iflah olmayış
Bu düzende bir aksaklık var
Güçsüz kalıyor inançsız us
Niçin Allah aşkıyla tutuştuğunu
Anlayanları dost bildik Yunus
Arif EREN
Mevsimler Dergisi'nden Alınmıştır.
www.mevsimler.org
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder