Kehribar Sarısı Hasret

Ben uzaklarda bile böyle
Kehribar sarısı hasreti sevdim
Büyüttüm içimde kar yangınlarını
Serdim aşka dair içli, nefesli
Varsa ne kadar görklü kelime
Cem oldum onlarla güller vaktinde
Hasrette şiirin hazzına erdim...

Günler devrilirken hasretliğin üstüne
Hasretliğim volkan olup patlarken
Çatlarken hüznün vakitleri inceden
Hem de yüreğimin orta yerinde
Derûnumda açılırken en onulmaz
En kapanmaz bıçak sırtı yaralar
Ben uzaklarda bile böyle
Kehribar sarısı hasreti sevdim

Ey vuslatı gül şehrinin burcunda
Ufukları süzerek sessiz sessiz bekleyen
Ve gözlerinin rengini Marmara
Okyanus mavisinden alan
Sevdin mi hüzün dolu hasreti sende
Varsa içinde dehşetengiz bir sevda
Sevilmez deme, hasrette sevilir
Çekinme bana, çekinme söyle...

Ey yüreğimi yüreğinde mekân tutasın diye
Ötelerden, gül şehrinden çağrılar verdiğim
Ya sen gel, ya da bana bir çağrı çıkar
Geleyim, dindir artık hicran vakitlerimi
Gelmeyeceksen umutlarımı söndür
Ya geleceğini bileyim, ya gelmeyeceğini
Ihlamurlar bak yine kırkikindilere durdular
Eriştiler incir ağaçlan çiçeklere

Celalettin KURT
Mevsimler Dergisi'nden Alınmıştır.
www.mevsimler.org