Telefon da o kadar yaygın değil ki bir önceki mahalleden aradılar, çocuklara hakkımda ileri geri konuştular falan diyeyim, ona da imkân yok. Ama benimle araları hiç yok. Ne oynarlarsa oynasınlar yanaşamıyorum. Yanaşamadığım gibi ufaktan bana bakıp bir de iftira atıyorlar: "Sarının sevgilisi vaar, sarının sevgilisi vaar!". Hayır, olsa gam yemeyeceğim, yok. Alev'e bakıyorum; zaten o hiç üstüne alınmıyor. Gerçi kız bu tezahürata ve kızdırmaya hiç katılmazdı. Bizden üç yaş büyüktü. Zaten yaş olarak ilgisini hiç çekmiyorum. "Var da var"; "Ya kardeşim sevgilim yok, benden iyi mi bileceksiniz!"; aramızdaki tek diyalog bu. Ben sokağa çıktım mı karşıdan bağırırlar; ama oyuna gelince yok. İftira da çabası. Baktım laf anlamıyorlar bari dedim hadi olsun.
Sarı Siyah s.66 (Ahmet Nacar / Ahmet Şerif İzgören)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder