Sizin de bildiğiniz gibi petekler, oldukları yerden düşürülmek içindir, an azından biz o yaşlarda öyle biliyoruz. Size ne, düşürecekse Volkan düşürsün, varın yolunuza gidin, diyenleriniz olabilir. Efendim, Volkan kırk yıl geçse o peteği düşürmezdi. Volkan, kilosu bizim iki katımız kadar olan bir arkadaşımızdı. Hızıysa yarımız kadardı. Saklambaç oynadığımızda bir tarafları açıkta kaldığından en önce o sobelenirdi. Kardeşi vardı, Okan. Okan da yavrum ince mi ince bir şey. Gerçi Volkan'la aynı evde yaşıyor, öyle olması doğal. Volkan, bu konu açıldığında hep aynı hikâyeyi anlatırdı: "Ben küçükken o kadar hastaymışım ki ölmeyeyim diye kutu kutu mamalarla beslemişler. Ondan böyle olmuşum". Buraya kadar kabul, kabul de adam hâlâ ölüm korkusu yaşıyor, ne zaman görsek elinde yarım ekmek arası ıvır zıvır vardı. Belli ki eski kötü günlere dönmekten çok korkuyor.
Sarı Siyah s.240 (Ahmet Nacar / Ahmet Şerif İzgören)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder