07 Aralık 2012

Kız başladı ağlamaya; sustur susturabilirsen

Kız, bana olan tüm güveniyle bisikletin arkasına oturdu. Elindeki tasta yoğurt var, diğer elinde de yumurtayla toz şeker torbası. Peki bisiklete nasıl tutunacak, diye aklınıza gelen bir şey varsa bunu en başında söyleyecektiniz; artık iş işten geçti. Yol yokuş aşağı, bisiklet inceden hızlandı. Oldu oluyor dememe kalmadı, meğer Zeynep de aynı şeyi düşünmüş; yav benim iki elim de dolu; madem tutunamıyorum bari düşeyim. Sağ olsun yalnızca düşünmekle de kalmadı.

Birden bir çığlık, ardından yükte hafifleme fark ettim, arkama baktığımda ne göreyim ya da görmeseydim de bağrıma taş mı bassaydım bilemiyorum; Zeynepçim bir yanda şekerli yoğurt bir yanda, omletler etrafa dağılmış. Biraz da un almış olsa kek hemen oracıkta hazır aslında, malzeme çırpılmış bekliyor. Kız başladı ağlamaya; sustur susturabilirsen.

Sarı Siyah s.234 (Ahmet Nacar / Ahmet Şerif İzgören)

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder