Kim, olduğu gibi kabul edilip sevilmek istemez ki!

"Sistem, bir şeyin sadece pozitif yüzünü gördüğümüzde, bize “bunun bir de negatif yüzü var” diyerek diğer tarafı gösteriyor ve böylelikle bilgiyi bütünlüyor.

Aynı şekilde kötü olarak gördüklerimizi de zamanla iyi yapıyor. İyi olanları ise, kötüye çeviriyor. “Her şeyin içinde iyi ile kötü, yararlı ile zararlı iç içe geçmiştir” diye bize sesleniyor.

Herhangi bir şey için “bu bana çok iyi geliyor” dediğinizde, hemen “iyi gelmeyen yönünün kapısını” açmış olursunuz. Zaman ilerler ve bir bakarsınız ki, artık o şey size iyi gelmiyordur. Sistem, kendisini “bir bütün olarak, olduğu gibi kabul edip, bilmemizi ve sevmemizi” istiyor. Kim, olduğu gibi kabul edilip sevilmek istemez ki!”

(Vildan Çolak/ Ataların Gölgesinden Aydınlığa/ Sayfa 124)