Ezik Lady (Bunu bütün kadınlar okumalı!)

Yıllar önce bir şehrimizin ileri gelenlerine verdiğim hedef belirleme ve motivasyon eğitimi o kadar beğenilmişti ki eşlerine de iletişim semineri vermem istenmişti. Valinin karısı, emniyet müdürünün hanımı, kaymakamın nişanlısı, millî eğitim müdürünün hayat arkadaşı, jandarma komutanının yol arkadaşı hepsi oradaydı. Küçük bir salondu... içeri girdiğimde kendi aralarında dedikodu yapıp gülüştüklerini fark ettim. Bir kısmı henüz gelmemişti. Ben, fırsattan istifade bir yandan notlarıma bakarken öte yandan da çaktırmadan hedef kitlemi gözlüyordum. Hanımlardan biri ötekine entarisiyle ilgili bir şey anlatıyor, öteki berikine saçının dibini gösteriyordu. Ne konuştuklarını bilmiyordum ama saçma sapan şeyler olduğu belliydi.

Kehanet: 'Aaa, neden öyle diyorsunuz Erdal Bey, saç önemli. Dibi gelmiştir belki, onu soruyordur?!' diye kendi kendine ana konudan uzaklaşarak her sabah 'Acaba onu mu giysem, bunu mu giysem?' diye üç saat düşündüğünü hatırlayıp lafın ona geleceğini farkınlayıp bana çemkiren kadın vardır şu anda.

Derken seminer başladı, konuşuyordum ama hiç tadı yoktu. Ne anlatacaktım ben bu kadınlara? Valinin karısı iletişim bilse ne olur bilmese ne, büyük düşünse ne olur düşünmese ne? 'Bu bir önyargı mı acaba?' diye geçirdim aklımdan ayaküstü. Değildi! Kaymakamın eşi olmak bir meslekti aslında ve bu kadın zaten büyüktü halkın nezdinde.

- Ne iş yapıyorsun? sorusuna manavın karısı,

- Ev hanımıyım.

diyordu ama valininki bunu asla söylemiyordu. Kalabalık yerlerde bakkalın karısı kendini tanıtırken aynı şeyi söylüyordu lakin komutanın hanımına bu söyletilmiyordu dalkavuklar meclisinde.

- Leyla Hanım, komutanımızın eşi.

diye hemen araya giriyordu yalakalardan bir yalaka ve bunu öyle bir üslupla söylüyordu ki bilmediği için utanıyordu ötekiler. Yani düpedüz bir işti bu ve 'falancanın karısı' diye tanımlanabilecek bu meslek grubunun hatırı sayılır icracısı vardı dünya çapında ya da erkek sırtında.

BAZI KADİNLARİN SOYADINI ÇIKARINCA GERİYE HİÇBİR ŞEY KALMAZ YA DA SADECE HİÇBİR ŞEY KALIR.

Bir an için başkanın karısı olduğunu düşünsene mesela.

- Ne işle meşgulsünüz?

sorusuna nasıl cevap verirdin ya da seni böyle bir soruda kim yalnız bırakırdı? Amerikalı bu işi 'First Lady' diyerek aklamış paklamış, gurur duyulacak bir hâle getirmiş aklı sıra.

'Başkanın karışıyım...' diyor ezik. E, devamı var mı peki? Yok! O zaman soytarılıktan başka bir şey değil ki bu, neyinle övünüyorsun ya da neyine özeniyorlar senin?

Gerçek Lady Helen Keller

Hiçbir zaman first lady olmadı o. Sıradan bir ailenin sıradan bir çocuğu olarak açtı gözlerini dünyaya ve açtığı gibi de kapadı zaten. Henüz iki yaşında bir çocukken geçirdiği ateşli hastalık onu ansızın yakaladı. Önce gözlerini, sonra kulaklarını, ardından da dilini kaybetti maymunlar cehenneminden kaçan hariç kahraman. O artık ne görüyor ne konuşuyor ne de duyuyordu...

Onun yerinde başkası olsaydı bir et yığını olarak yaşar, yatar, ölür giderdi ama o öyle yapmadı. Çıkardığı gürültüyle yeri göğü salladı. Onlarca kitap, yüzlerce makale yazdı. Yaptığı konferanslarla insan haklarının en ciddi savunucularından biri oldu en küçük başarısı Harvard'ı bitirmek olan Keller. Yeryüzünün tek pesimisti olması beklenen bu kadın, gelmiş geçmiş en iyimser insan olarak kaydedildi tarih denilen büyük hafızaya.

Kadın düşünür: Hadi kör tamam da sağır ve dilsiz bir kadın nasıl konferans veriyor Erdal Bey, siz de iyice atmaya başladınız?!

Adam cevap verir: işte sen beş duyunla onun bunu nasıl yaptığını bile anlayamıyorken o bunu başardı. Özel bir daktilosu vardı; o yazıyordu, birileri okuyordu...

MUTLULUK KAPILARIMIZDAN BİRİ KAPANDIĞINDA DERHAL BİR DİĞERİ AÇILIR. ANCAK BİZ KAPANAN KAPİYA O KADAR ÇOK BAKARIZ Kİ AÇILAN KAPIYI GÖREMEYİZ. HELEN KELLER


Bütün Kadınlar Aptal "Sen Hariç" (Erdal Demirkıran)