Dışarıya kar yağıyor yüreğime hüzün
Çocuk, gözlerimi üşüttü üşüyen yüzün
Ellerin titremekte büzülüp küçülmüşsün
Külhan bile ısıtamaz öyle üşümüşsün
Kim doğurdu seni, kim bıraktı bu sokağa
Daha kaç gün dayanabilirsin bu soğuğa
Sana vicdansız ve acımasız bir hayatı
İnsanlığı yitirmiş insancıklar tanıttı
Gündüzün yok, gecen yok, belki hiç olmayacak
Bunun hesabı kimden, ne zaman sorulacak
Ne tarihi belli, ne günü, yok böyle bir şey
Umut tükeniyor birden kaybolacak her şey
Duyarlı olması gereken yürek nasırlı
Görmesi gereken gözler hepten kataraktlı
Hiç böyle yağmamıştı yüreğime bu hüzün
Çocuk, gözlerimi üşüttü üşüyen yüzün
Arif EREN
Mevsimler Dergisi Ocak-Şubat sayısından alınmıştır.
www.mevsimler.org
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder