Kantinin önünden geçerken duruyoruz. Annem "Bir şeyler al, okulda karnın acıkır" diyor. Başka zaman olsa, "Para ver alayım" derim, annem cebimdeki iki buçukluğu hatırlatır, "Bu paraya kıyılır mı, sen bir lira ver" derim, velhasıl konu büyür. Bu kez annem de ben de yalnızca ne alınacağına karar vermek için konuşuyoruz. Bir kutu tuzlu kraker alıyorum. Çünkü "Naylon paket küçük olur, arkadaşlarına da verirsin" diyor; mısır gevreği kutusu büyüklüğünde bir tane alıyorum. Bir lira bana kalıyor. Bundan sonra her gün, bir lira alacağım; anlaşma öyle. Bugün okulun ilk günü diye iki buçuk lira alınmış durumda. Krakeri çantama koyuyorum, artık okulun bahçesine geliniyor.
Sarı Siyah s.129 (Ahmet Nacar / Ahmet Şerif İzgören)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder