Göyda göylar alışar, yerda hava, su yanar,
Ahımdan od tökülar, yanar havası yanar.
Yıxılar de can evim, yurdu ,yuvası yanar,
Bütün dünyası yanar, ona deyin getmesin.
Manim bu can evinda qurulubdur dar, gedir,
Neca yerdan bilmiram yaralanıb yar, gedir.
Ela bil ki, sevdiyim, küllü-alem, var gedir,
Küllü ixtiyar gedir, ona deyin getmesin.
Dilim quruyar desam qollarını bağlayın,
Yollara akil düzün, gül kolları bağlayın.
Yıxılın ayağına, yollarını bağlayın,
Men gelince saxlaym, ona deyin getmesin.
Perde çakin bilmiram, tüla tutun siz onu,
Köynayina gül taxın, güla tutun siz onu,
"Can" deyin, incimasin, dila tutun siz onu,
Amanın bir günüdür, ona deyin getmesin.
Dolanım başına man, balası mana galsin,
Ah,amanı deyin ki, navası mana galsin,
Bütün ağrı-acısı,qadası mana galsin,
Galirsa, mana galsin, ona deyin getmesin.
Dönacam, döne-döne son sasina gedacam,
Son nafas tak ucunub ,nafasina gedacam,
O getsa, man bu yolu kasasina gedacam,
Onda dönüb deyacak, ona deyin getmesin.
Ezal gündan saymışam,dardi saya galmamiş,
Saydığımı, Gülaya, saya-saya galmamiş,
Bir ümidim doğulub bu dünyaya galmamiş,
Bu dünyadan gedir o, ona deyin getmesin.
Gulaye RZAYEVA
Mevsimler Dergisinden alınmıştır.
Derginin tamamını okumak için www.mevsimler.org
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder