Çocukluğum

Mızrabı gönlüme vurmaktayım
Bir yanım uzaklarda
Filistin'de, Bosna'da, Irak'ta
Gönlüm yok olmuş bomba sesleri arasında
Aranmakta kaybolmuş çocukluğum
Bir orada
Bir burada

Geleceğimi, umutlarımı yok ettiler
Tanklarla geçtiler üzerinden
Bir gönlümü çalamadılar
Kaldı bende

Çocukluğum ağlıyordu
Kimsenin dokunmasına gerek kalmadan
Günlerdir saçlarım taranmamış
Aç, susuz, perişan
Ayaklarım pabuçsuz
Ateş altında yaşayan, toz dumanda boğulan
Gözlerim görmez olmuş, bulutların rengini
Tellere takılmış umutlarım
Kuru ekmeğe katık

Suçluyum
Çünkü Bosnalıyım, Filistinli, Iraklı
Ortadoğu haritasında
Umutlarıyla doğmuş, yazgılarıyla ölmüştü
Elleri kına kokulu
O çocuklar

Uçaklara takılmasın diye
Uçurtma uçurtmak yasaktı bana
Mayınlara basarsın diye
Koçturmadılar yaylalarda
Horozlu şekerler kırık, tadsız
Su tabancıları kan, gözyaşı fışkırmakta
Hasretim, özlemim, gizemim bundandır
Esirliğim tutsaklığım soydandır

Nesrin ÖZYAYCI
Mevsimler Dergisinden Alınmıştır.
www.mevsimler.org

Sobalı Ev

 

Benim çocukluğum çatır çutur hatta annemin tabiriyle “gürül gürül” yanan sobalı bir evde geçti. Sobalı evlerde büyüyenler bilir. Sıcaklığından öyle çok yararlanırsınız ki.. Sabah kalktığınızda ev zaten soğuktur.. Anneniz kalkar sobayı yakar. Tabi o arada çayı koymuştur.. Eğer soba yanmadan uyandıysanız yataktan çıkmanıza asla izin yoktur. “Soğuk üşütürsün çıkma dışarı“ diye söylenirken eğer yorgandan kollarınızı dışarı çıkarmışsanız tehditkâr bakışlar karşısında tekrar sıcacık yatağa gömülürsünüz. Soba güzelce yanmaya başlar, oda ısınır, o sırada kahvaltınızı hazırlayan anneniz sobanın üzerine bir tel koyar. O telin üzerine bir önceki günden kalan ekmekler dizilir.. Çaydanlık da sobanın üzerindeki yerini alır.. Bazen de soba yandıktan sonra o mis gibi ekmek kokusuna uyanırsınız. Sabah haberleri açılmıştır ve çizgi film izlemek için bin bir türlü şaklabanlık yapmaya hazırken sıcak ekmeğin üzerinde erimiş tereyağı ve mis gibi kokan ev reçeli aklınızı başınızdan alır.