Öfkeliyim evlat ve tam şuramda ciğerimi dağlayan, yüreğimi kavuran bir ateş topu var şimdi. Öfkeliyim oğlum hem de seni bırakıp gidebilecek kadar. Şimdi başa dönebilsem parayı bulduğum an alayını soytarı gibi maviye boyar, asrın en büyük dersini verirdim onlara. Ve sonra da karşılarına geçip kahkahalarla gülerdim o zavallı, o acınası, o yazık hâllerine!.. Bunu yapardım hem de küfrederek...
Parayı Bulduğum An Alayını s.181 (Erdal Demirkıran)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder