Karanlıktır şehrim.
Arada sırada gülümserim
Ay ışığıdır yüzüme vuran
Karınca doğuran toprak
Işık yansır mı dağlardan?
Katır katır kervanlar düşer yola
Susuzluğum
Durgunluğum
Şavkır mı baktığınrz su da.
Bir kadınlar bilir
Kıvranmayı gecenin koynunda
Bir de ulu ağaç
Çınarın gölgesi altında.
Mahzun bir akşamüstüdür kadın
Şalında zarnan oyalanır.
Şamdanlara gebedir
Kirpikleri altında bekleyenlerin.
Kanadı kırık rüzgarım
Seher yelinden medet umarım.
Dokunmayın,
İncitmeyin
Güneşimi kaybettim
Sırtımda ondandır dünyaca
Birikmiş kederim.
Mürvet SARlYILDlZ
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder